1.
Hoe het begon: Bart had a dream.
Het begon allemaal met een “gek idee” van
Bart Van Spaendonk. Enkele jaren geleden was hij toevallig in Edinburgh tijdens
het jaarlijkse Fringe-theaterfestival. Iedereen die iets op een podium wil doen
– theater, jeugdtoneel, dans, muziek, cabaret, stand-up comedy - kan daaraan deelnemen, er zijn geen
beperkingen en het is ook geen wedstrijd. Dus waarom wij niet? Om de 40ste
verjaardag van zowel EJA als Pinokkelijn te vieren?
EJA was direct enthousiast, en er was niet
veel nodig om ook Pinokkelijn over de streep te trekken. EJA zou Robin Hood
spelen (hun productie van 2013) en Pinokkelijn zou een of meer stukjes kiezen
uit de reeks eenakters van Tsjechov, die
we wilden opvoeren in maart. Door de ziekte en het overlijden van Fannie
moesten we op zoek naar iets anders, en dat werd dan “A Marriage Proposal” van
Tsjechov dat we vroeger al hadden opgevoerd onder de titel “De driftkoppen”. Er
zijn maar drie rollen in dat stuk, maar er waren ook niet zoveel kandidaten om
mee te gaan. Cit zorgde voor de bewerking/vertaling en de regie, en we zouden
afwisselend spelen met een dubbele cast: Pol – Lieve – Cit en Pol – Gilberte –
Philippe.
2. Het Fringe-festival.
Fringe, ontstaan aan de rand van een
officieel festival, is uitgegroeid tot een mega-evenement dat drie weken duurt
en heel de stad overspoelt. Er zijn meer dan 200 gelegenheidszaaltjes, elke dag
zijn er zo’n 1500 voorstellingen. Er komen groepen uit heel de wereld. Elke
groep die zich inschrijft huurt een locatie, krijgt publiciteit op de website
en in het officiële programmaboek en moet verder zelf zorgen dat er volk in de
zaal zit. Volk trekken kan door de stad in te gaan, op te vallen en flyers uit
te delen. De organisatie is heel strak: iedereen krijgt 1 uur om op te bouwen,
te spelen en op te ruimen.
Pinokkelijn speelt in een omgebouwde kerk
in het stadscentrum. Het ziet er leuk uit: zwarte doeken, en een vlakke vloer
met tribunes in een U-vorm. Er zijn 150 zitjes. Verder is het nogal primitief,
met een kiekentrapje naar de “technische controlekamer” en een “kleedkamer”
zonder tafel, stoelen of water. Buiten is er wel een bar met terras.
We vragen ons af of er veel volk zal zijn:
een kaartje kost meer dan 10 pond! Maar we leren al gauw dat de volle prijs
zelden betaald wordt.
3.
In Edinburgh.
Donderdag 8 augustus arriveren we met de
bus in Edinburgh. Bart gaat met Lu van EJA en Kristin naar het kantoor om aan
te melden, de anderen gaan de straat al op om te flyeren. Lieve heeft
bruidssluiers gemaakt, en een paar borden met onze affiche. We gaan als
bruidsstoet door de straten.
’s Nachts krijgen we tijd voor een
technische repetitie van half 11 tot 4u: licht afstellen, lichtstanden
doornemen en opslaan, repeteren. We zitten nog met een probleem: we hebben een
tafeltje en een paar stoelen nodig op de set, en dachten dat we dat wel in de
zaal zouden vinden. Niet dus! Gelukkig helpt EJA ons uit de nood met een paar
kartonnen dozen van hun decor.
4.
En nu spelen!
Vrijdag 9 augustus is het de grote dag van
de première. In de voormiddag gaan we naar de vertoning van EJA. Buiten de
supporters zijn er nog een tiental andere bezoekers. Alles gaat goed, EJA is heel
content.
Onze voorstelling begint om 22.10u. We
hebben 60 man in de zaal, de EJA-mensen maar ook heel wat anderen die voor
Tsjechov komen.
De opvoering met Pol (Stephan), Philippe
(Iwan) en Gilberte (Natalja) is een succes. Het publiek lacht vanaf het begin
en is heel enthousiast. Het stuk duurt maar 25 minuten, en daarna bieden we
iedereen een glaasje vodka aan. Het wordt een gezellige boel, er zijn
Amerikanen en Zwitsers. We krijgen veel felicitaties. Pol kreeg de opmerking
dat het leuk was dat er ook eens oudere mensen meedoen! Sommigen kunnen niet
geloven dat wij amateurs zijn. Dat gaan we natuurlijk nog vieren in de bar.
Zaterdag 10 augustus vertrekt EJA na hun
voorstelling op uitstap naar Loch Ness. Philippe, die al goed met EJA
verbroederd is, gaat mee. Vanavond spelen we immers met de bezetting Pol, Cit
en Lieve. Er zit toch weer meer dan 30 man in de zaal! De
persverantwoordelijke, die er de vorige dag ook was, is er terug en heeft haar
vrienden bij.
Alles verloopt weer goed en het publiek
amuseert zich, en iedereen blijft napraten met de vodka. Dat was een goed idee:
oorspronkelijk wilden we gratis vodka geven om volk te trekken, maar het is
vooral een kans om contact te hebben met het publiek. Helaas, om 11 uur moeten
we buiten.
De twee voorstellingen zijn heel
verschillend hoewel de regie hetzelfde is. De eerste is heel hilarisch: het
grote verschil tussen Philippe en Gilberte, zowel qua leeftijd als qua
“formaat” werkt erg verrassend. Er zit ook heel veel vaart in. De tweede voorstelling
is klassieker, door de leeftijd en het verschil in temperament: Cit ziet er
eerder uit als een aristocratische Tsjechovfiguur, spreekt bedachtzaam, Lieve
is minder hard als Natalja. Sommige nuances komen hier beter tot hun recht.
We zijn heel tevreden. Alle grapjes hebben
gewerkt. Er waren natuurlijk wel wat schoonheidsfouten, maar niemand heeft die
opgemerkt!
5. De andere voorstellingen
Wij hebben allen een “company pass” waarmee
we gratis andere voorstellingen kunnen bezoeken, en daar maken we gretig
gebruik van. Fringe is een theaterlabo, waar experimenten uitgetest worden. Er
zijn heel veel jongeren: van beginnende groepen, middelbare scholen,
theateropleidingen, universiteiten.
Klassieke stukken en repertoirestukken zijn
er ook, veel Shakespeare natuurlijk, en die worden in een compacte vorm
gepresenteerd. Alles mag immers maar een uur duren.
En hier eindigt het Schotse avontuur. Pinokkelijn
en EJA hebben bewezen dat ze een onbekend publiek kunnen boeien, zelfs in een
vreemde taal. Het was een fantastische belevenis en zoals altijd hadden de
afwezigen ongelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten